STAH BAŁDYGA

Student Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Tworzy instalacje /często kinetyczne/, obiekty, performance, street art i komiks. Ważnym czynnikiem w jego twórczości jest operowanie i wprowadzanie sztuki do przestrzeni publicznej. Poszukiwanie Bałdygi jest skupione na takich problemach jak: proces, zmiana, tymczasowość, różnorodne formy rozpadu i niestabilności. Proces jest metodą pracy i celem samym w sobie. Interesuje go użycie prostych, naturalnych źródeł energii, naturalnych silników, jak je nazywa, takich jak: wiatr, prąd wody, grawitacja. Inne aspekty eksperymentów to napięcie, punkt krytyczny, dwoistość i jej wewnętrzny konflikt, sprzeczność. Performance są komentarzem bieżących problemów natury politycznej i społecznej, takich jak: wojna, strefa wpływu, kryzys imigracyjny, kondycja człowieka istniejącego w rzeczywistości technologicznej. Ostatnie wystawy „ŻEŹBA”, Warszawa, 2016; “OPWA”, Orońsko, 2016; “Vane Gallery Performance Event”, Newcastle upon Tyne, 2017; “Beyond Symposium and ‘Being in Public’ event,”, Belfast, 2017.
W ramach wystawy pokazuje film „Czarownik z Latającej Góry” z 2015 roku.

GOSIA BARTOSIK

Malarka, rysowniczka, graficzka. Absolwentka Wydziału Malarstwa i Grafiki Warsztatowej na Uniwersytecie Artystycznym
w Poznaniu. Ma na swoim koncie kilka wystaw indywidualnych
/m.in. „Obudziłam się dorosła”, CK ZAMEK, Poznań, 2017; „Kultura wolnych ciał”, Galeria V9, Warszawa, 2012/ i kilka zbiorowych /m.in. „Niechcący”, BWA, Zielona Góra, 2015; „Dupa Diabła”, Galeria V9, Warszawa, 2015/, jej prace można też zobaczyć w ZINach i malarstwie ulicznym. Prace Bartosik to krytyczny komentarz do wrażliwości i niewrażliwości człowieka. Uważność spojrzenia kieruje na kondycję ludzką i zwraca uwagę na polemikę postępowań wobec świata, zwierząt i przede wszystkim wobec drugiej osoby, z nadzieją szukając w tym wszystkim dobra. Na wystawie zaprezentowała pracę „Pani Słoneczko” z 2017 roku.

BARBARA CHĘCKA /1938–2001/

Do dwudziestego czwartego roku życia mieszkała w Płocku. Po nieudanej próbie samobójczej znalazła się w szpitalu psychiatrycznym. Większość swojego życia artystka spędziła w szpitalach psychiatrycznych i Domu Pomocy Społecznej w Zakrzewie. Zaczęła tworzyć dzięki plenerom Akcji Oto Ja /1997-2000/, organizowanych rok rocznie w Zakrzewie, koło Płocka. Większość prac Barbary Chęckiej to listy, które „wysyłała” wrzucając je do kosza na śmieci. Prócz listów stworzyła symboliczne prace na płótnie, w których słowo dopełnia przekaz dotyczący miłości, domu, podróży. Teksty oscylują wokół enigmatycznej postaci kochanka- Jaśka Potockiego, ujawniając często transseksualizm języka. Prace pełnią formę manifestacji uczuć, a także noszą filozoficzne piętno egzystencji, tak jak w przypadku ujawnionego w ramach wystawy tekstu „Oni poszli po ogień”.

DIANA GRABOWSKA

Absolwentka Wydziału Rzeźby na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Swoją aktywność artystyczną sytuuje w tzw. poszerzonym polu rzeźby. Tworzy na granicy kilku dyscyplin plastycznych t.j. tradycyjna rzeźba/obiekt rzeźbiarski, wideo art, projektowanie i działania performatywne. Brała udział
w wystawach zbiorowych w Polsce m.in. w Warszawie, Poznaniu, Lublinie, Szczecinie, Bydgoszczy i Kielcach, a także w Grecji i USA.
Została laureatką stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Młoda Polska. Finalistka w konkursie Inspiracje oraz w konkursie (NIE)obecność. Otrzymała Nagrodę Główną Coming Out-Najlepsze Dyplomy, Nagrodę Główną Inicjatywa ENTRY, Nagrodę „Złote Dłuto” oraz Nagrodę Ministra Kultury
i Dziedzictwa Narodowego dla najlepszych studentów. Otrzymała Stypendium Rektora ASP dla najlepszych studentów oraz Stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz Stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za wybitne osiągnięcia. Na wystawie pokazuje pracę, która w pierwszej odsłonie w 2013 roku nosiła tytuł „Oczyszczenie”. W 2017 roku praca przyjęła formę pocztówek z pozytywką.

Komentarz do pracy:
D.Ż: Mydłem nie da rady!
D.G: Zależy czy w kostce, czy w płynie!

WŁADYSŁAW GRYGNY

Mieszka i pracuje w Chorzowie. Ukończył Technikum Górnicze, pracował na stanowisku technik elektryk w kopalni „Kleofas” w Katowicach. Rozpoczął studia na Akademii Ekonomicznej w Katowicach, jednak ich nie ukończył. Przez jakiś czas podróżował ze znanymi zespołami muzycznymi – Niebiesko-Czarni i Trubadurzy, współpracując z nimi jako akustyk i dokumentując fotograficznie występy. Założył rodzinę, jednak choroba psychiczna przyczyniła się do jej rozpadu. Od tego czasu prowadzi samotny tryb życia. Od lat 80-tych przywozi swoje prace do Muzeum Etnograficznego w Krakowie. Pozostawia obrazy, dołączając do nich bilet kolejowy z Chorzowa do Krakowa, nie podejmuje rozmowy z pracownikami muzeum i odchodzi. Władysław Grygny zapisuje myśli o świecie w formie listów, które przybierają formę komentarza, gry słownej czy rodzaju manifestu. Tekst często wpisany zostaje w kształt ludzkiej głowy. W listy wkomponowuje też elementy znalezione, fragmenty kopert, starych papierów. Każdy z listów opatrzony jest naklejonym znaczkiem skarbowym i przybitą na poczcie w Chorzowie pieczątką. W ramach wystawy pokazane zostały „Notesy” artysty.

JOHN URHO KEMP /1942-2010/, zwany też Kryształowym Johnem

Kemp ukończył inżynierię chemiczną i biochemię na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley w 1965 roku. Przez prawie dwa lata pracował jako inżynier chemii, a następnie porzucił to zajęcie na rzecz studiów scjentologicznych, które odbywał w Anglii i Los Angeles do 1971 roku. Przez kolejną dekadę sprzedawał antyki w Los Angeles. Podróżował po całym świecie, by oglądać zaćmienia słońca i odwiedzał gorące źródła na północy Kalifornii. Przez całe życie poszukiwał objawień poprzez medytację, metafizykę oraz zapisując wzory i liczby głównie na skrawkach papieru głównie przy pomocy ołówka i długopisu. Większa część jego twórczości została dopracowana i ułożona w zwarte dokumenty, które były następnie kserowane i rozdawane jako ulotki w celu dzielenia się wynikami badań artysty z możliwie jak największą liczbą osób. Wystawa pokazuje nieskończony zbiór formuł Kempa z archiwum Arama Muksiana.

KAMIL KURZAWA

Mieszka i tworzy we Wrocławiu. Na wystawie artysta prezentuje „Zeszyt”, obiekt nawiązujący do formy komiksowej, zbiór multiplikacji wielu form ewolucji superbohaterów: komórczaków, wodzów, władców pojazdów, wojowników. Każda postać zostaje dokładnie przeanalizowana. Artysta spisuje wszystkie predyspozycje superbohatera, wielkość, możliwości i rodzaj rozwoju, koloru, zbroi, mocy, a parametry te stanowią serce „karty” postaci, do której doklejane są wizualizacje, rysunki jej kolejnych metamorfoz. Po rozłożeniu każda postać osiąga wielkość do 1,5 metra swoich „właściwości”. „Zeszyt” staje się niesamowitym, żywym organizmem. Artysta tworzy także animacje z serii TWSE (The Weirdest Show Ever), w których reżyseruje fantastyczne misje bohaterów, postaci zapożyczonych z seriali, komiksów, mangi: minotaurów, królów, obrońców, najeźdźców. Są tam m.in. postacie z Power Rangers, Gwiezdnych Wojen, Dragon Ball, Baldur’s Gate, czy Szaman King. Momentami akcja przenosi się z przestrzeni fantasy do rzeczywistego Wrocławia.

IWONA MYSERA

Mieszka i pracuje w Płocku. Tworzy zapisy we własnym języku, na pojedynczych kartkach papieru, w notesach, kalendarzach, mapach Świata. Początkowo tworzyła w ukryciu. W tym czasie wszystkim w rodzinie artystki zaczęły ginąć kartki i zeszyty. W zapisach Iwony Mysery niezwykle istotna jest litera A, którą otwiera niemal każdą przestrzeń białej kartki, dopełnieniając ją system liczbowym, złożonym z cyfr / najczęściej 1, 3, 5 / wpisanych w system kolumn i tabel. Bywa, że komponentem notesów stają się wycinane z gazet fotografie idoli, aktorów
z seriali telewizyjnych, piosenkarzy. Wklejone do notesu wycinki czasami zostają z niego wyrwane, pozostawiając ślad. Prace mają dla niej wartość jedynie bezpośredniego aktu, dokumentu, stanowią zapis najintymniejszych myśli. Większość swoich sekretnych prac Mysera wyrzuca do kosza na śmieci. W ramach ekspozycji pokazano „Kalendarz” z zapisaną przez artystkę mapą świata.

PAWEŁ MYSERA

Artysta sztuk wizualnych, absolwent i pracownik Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Tworzy obiekty, instalacje, prace wideo. Prace Mysery, to zapis efemerycznych zjawisk przyrody i ukrytych przestrzeni odnoszących się do natury ludzkiej. Ich warstwa sięga problematyki egzystencjalnej, społecznej, religijnej i politycznej; wyraża niezgodę na zastany porządek świata. Wśród wystaw, w jakich brał udział są m.in.: „Kowalnia”, BWA, Katowice, 2015; „Złoty podział” galeria fundacji Sztuczna, Warszawa, 2016; „ŻEŹBA”, Warszawa, 2016; “Czarna bandera”, galeria Tak, Poznań, 2016. Na wystawie „Trójkąt Bermudzki” pokazuje pracę pt.: „Saydnaya” z 2017 roku. Rzecz dotyczy więzienia reżimu Baszszara al-Asada znajdującego się nieopodal miasta Saydnaya. Używając zdjęcia satelitarnego Mysera próbuje w sposób symboliczny zdestruować miejsce kaźni wielu tysięcy osób – ofiar wojny domowej w Syrii.

RADOSŁAW PERLAK

Urodził się w Poznaniu, tworzy w Zakładzie Karnym w Rawiczu. W wieku siedemnastu lat uciekł z domu. Przez dwa lata służył w Legii Cudzoziemskiej. Od 1999 roku odbywa karę dożywotniego więzienia w Zakładzie Karnym w Rawiczu.
W więzieniu zdał eksternistycznie maturę, a także napisał trzy książki. Najnowsza z nich, „Wszyscy możemy być więźniami” (2015), jest krytyką polskiego systemu penitencjarnego. Artysta zaczął malować w 2011 roku. Nie kończył żadnych kursów ani szkoły artystycznej, jak stwierdza: „Jeżeli tylko będę mógł, chcę malować do końca życia. Sztuka to jedyne, co po mnie i po nas pozostanie”. Równie ważne jak doskonalenie warsztatu malarskiego jest dla niego przesłanie obrazów, które rozwija w tekstach towarzyszących pracom. Na wystawie artysta prezentuje prace: obraz „Oczy” oraz obiekt „Pies w słoikach”.