Jan Głuszaka DAGARAMA / 1937, Tarnów – 2000, Dębica Straszęcin /

Poeta, filozof, wizjoner architektury. Założyciel Światowego Stowarzyszenia Artystów Nędzników. Po zdiagnozowaniu schizofrenii przerwał studia na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej /1957-60/. Od lat 60-tych XX wieku proklamował fantastyczne wizje architektury. Były to m.in.:mutfunkcjonalne megastruktury opracowane dla różnych stref klimatycznych, przezroczyste budynki kilkukilometrowej wysokości, jednostki mieszkalne na morzu i pustyni, kalejdoskopowe pokoje czy nomadyczne struktury. W twórczości Dagaramy można odnaleźć zarówno inspiracje naturą, jak i twórczością Stanisława Lema. Artysta tworzył głównie tuszem i pastelami na kartonie lub kalce graficznej. Prace Jana Głuszak Dagaramy znajdują się w Muzeum Architektury we Wrocławiu i Muzeum Okręgowym w Tarnowie.

Andre ROBILLARD / 1932, Francja /
Nazywany „człowiekiem z pistoletami”. Od trzydziestu lat ten twórca, tworzy symboliczne, pacyfistyczne strzelby i karabiny, stworzone z przedmiotów znalezionych: puszek od konserw, zużytych żarówek, baterii, zapalniczek, puszek od konserw, dzwonków, znalezionych kawałków drewna, gwoździ, materiałów, drutu i taśmy klejącej i wielu innych.
Tworzy także rysunki przedstawiające planetę Mars i jej mieszkańców a także doskonałe rysunki zwierząt. J est artystą multidyscyplinarnym: gra na akordeonie i harmonii, śpiewa. Ten anty-konformistyczny i any-militarystyczny artysta, którego prace są prezentowane w największych kolekcjach outsider art, m.in. Collection de L'Art brut w Lozannie, sam siebie nie postrzega jako artysty.

Jean -Pierre ROSTENNE / 1942, Belgia /
Jest znaną „osobowością” brukselskiej dzielnicy Marolles, blisko zaprzyjaźniony z załogą art)%26(marges museum. Do niedawna prowadził małą księgarnię w Brukseli. Przebył burzliwych koleje losu. Był porucznikiem w belgijskiej armii w 1960 roku w Kongo; mieszkał w Brazylii, Rzymie, Paryżu i w Szwajcarii; spotykał się z królem Albertem II, baronem Louisem Empain. Od paru lat tworzy z przeróżnych przedmiotów znalezionych niezwykłe laski, z którymi przechadza się ulicami Brukseli. Jak mawia artysta :„W Afryce, laska jest łącznikiem pomiędzy niebem a ziemią. W Kongo symbolizuje siłę.” Prace Rostenne'a można zobaczyć m.in. w kolekcji art)%26(marges museum w Brukseli.

Jeroen HOLANDER / 1976, Belgia /
Od ponad dwudziestu lat tworzy swoje wymyślone miasta, które nie są konglomeratem ulic i domów, lecz złożoną, organiczną strukturą utworzoną z dziesiątek, setek linii tramwajowych, autobusowych, metra. Jego prace wyrażają głęboką fascynację środkami transportu. Aby stworzyć swoje mapy, Jeroen szuka inspiracji we współczesnej miejskiej rzeczywistości. Kiedy przybywa do miasta, rozpoczyna szczegółową analizę lokalnych środków transportu miejskiego, kolekcjonuje rozkłady jazdy i mapy sieci połączeń. Zgromadził, przez wszystkie te lata podróży, ich imponującą ilość. W 2010 roku Jeroen Hollander zdobył nagrodę The Young Belgian Painting / Młodych Belgijskich Malarzy. Jego prace można oglądać m.in. w art)%26(marges museum w Brukseli.

Zdenek KOSEK / 1949, Czechy /
Zdenek Kosek przez 15 lat pracował jako drukarz. Był także meteorologiem-amatorem. Po przeżyciu ciężkiego kryzysu osobistego w 1989 roku zapadł na chorobę psychiczną, co stanowiło zasadniczy punkt zwrotny w jego działalności artystycznej. Zaczął tworzyć diagramy, w których zapisywał swój system tłumaczący funkcjonowanie świata. Zjawiska meteorologiczne odgrywały w nim istotną rolę. Kosek wierzył, że potrafi mieć nad nimi kontrolę. Po dwóch latach nieprzerwanej pracy był kompletnie wyczerpany i trzeba było go hospitalizować. Prace Koska znajdują się w największych światowych kolekcjach, m.in. abcd Collection Paris.

Iwona MYSERA / 1983, Płock /
Mieszka wraz z rodziną w Płocku. Tworzy zapisy, w sobie tylko znanym języku, na pojedynczych kartkach papieru, w notesach, czasami w książkach. Dopowiedź tekstów stanowi często system liczbowy złożony z liczb pierwszych, grupowany w rozrysowanych tabelach. Ta konfiguracja uporządkowanych liczb i przynależnych im pól jest powtarzana dosyć często. Bywa, że komponentem notesów stają się wycinane z gazet fotografie idoli, aktorów z seriali telewizyjnych, piosenkarzy. Wklejone w notes wycinki czasami zostają z niego wyrwane, pozostawiając ślad. Większość swoich sekretnych prac Mysera wyrzuca do kosza na śmieci. Prace mają dla niej wartość jedynie bezpośredniego aktu, dokumentu, który ją całkowicie obezwładnia, stanowiąc zapis najintymniejszych myśli. Z tego też powodu jest pieczołowicie strzeżony przed okiem intruza. Artystka układa swój system kolejno: pozyskanie materiałów, organizacja przestrzeni kartki i zniszczenie, które jest niezbędnym elementem jej działań i zatarciem własnego śladu.

JUSTYNA MATYSIAK / 1979, Poznań /
Mieszka z rodziną w Przeźmierowie, koło Poznania. Od wielu lat związana jest z Galerią „tak” i WTZ „Krzemień. Justyna Matysiak zaczęła tworzyć ołówkiem, z czasem okazało się, że jej ulubionym narzędziem malarskim jest cienkopis Stabilo. Stopniowo w centrum jej zainteresowań pojawiła się kobieta – Justyna Matysiak, wraz ze wszystkimi pragnieniami i marzeniami. Te kobiece fantazje, marzenia o miłości i ślubie, Matysiak zaczęła rozwijać w swoich kolejnych obrazach, pełnych kobiet, mężczyzn, ubranych w stroje Haute Couture. Prezentują one ferię barw i całkowitą wolność słowa. Prace dotykają tematyki seksualnego tabu i stanowią jednocześnie rodzaj performatywnego tekstu, który przybiera formę komentarza przedstawianej sceny. Monolog przeradza się często w dialog, dokonując transgresji podmiotu. Ostatnio pojawiły się także rysunki pożądanych przedmiotów, wśród nich: torebka, buty, wachlarz, perfumy i inne. Laureatka Grand Prix Insita 2007 / Słowacka Galeria Narodowa. Jej prace znajdują się m.in. w Creation Franche Museum w Begles/Bordeaux, we Francji.

MIKOŁAJ ŁAWNICZAK / 1977, Poznań /
Mieszka z siostrą w Poznaniu. Tworzy w WTZ „Krzemień” od 2000 roku. Główny motyw twórczości amiłowanie do kobiecych wizerunków, sprawiło, że artysta zaczął zbierać wycinki z gazet: przedstawienia modelek, wizerunki Matki Boskiej. Z czasem pojawiły się kolekcje fotografii Papieża Jana Pawła II, Chrystusa, pociągów, samolotów, samochodów. Zgromadzone elementy, posłużyły mu do realizacji konceptu mikro- kwadratów, które twórca łączy za pomocą taśmy klejącej, tworząc puzzle-kwadraty. Niekiedy w miejsce wycinków z gazet pojawiają się rysunki samego Ławniczaka. Puzzle funkcjonują jako samodzielne przedmioty-fetysze, w całości stanowiąc model systemu, pilnie strzeżony przez artystę. Najczęściej spoczywają w jego kieszeni, plecaku lub artysta układa je na swoim stole w pracowni. Synteza formy i taśma klejąca, ulubione medium artysty, pozostają niezłomnymi elementem „systemu” Ławniczaka.

WŁADYSŁAW GRYGNY / 1936, Chorzów /
Wyjechał na Śląsk i podjął pracę w kopalni Kleofas w Katowicach. Ukończył Technikum Górnicze i pracował na stanowisku technik-elektryk. Rozpoczął studia na Akademii Ekonomicznej w Katowicach, jednak nie skończył ich. Interesował się fotografią. Przez jakiś czas podróżował ze znanymi zespołami muzycznymi: Niebiesko Czarni, Trubadurzy, współpracując z nimi jako akustyk i dokumentując fotograficznie występy. Tworzy od lat 80-tych XX wieku, zapisując swoje myśli w formie tekstów, często wpisując je w kształt ludzkiej głowy. Tworzy collage, w które wkomponowuje elementy znalezione, fragmenty kopert, starych papierów. Ciekawe miejsce w twórczości Grygnego zajmują zapisy kosmiczne, obserwacje faz księżyca. Do zapisów używa papieru nutowego, milimetrowego, kalki czy kartek papieru z notesów. Co istotne każda z kartek opatrzona jest naklejonym znaczkiem skarbowym i przybitą pieczątką na poczcie w Chorzowie.

Piotr RYMKO / Wrocław /
Od wielu lat, wykorzystując obudowy odkurzaczy, które transformuje za pomocą farb, folii i taśm samoprzylepnych, tworzy abstrakcyjne, designerskie modele. Interesują go także inne sprzęty techniczne, takie jak telewizory, wieże czy głośniki. Powstają kolaże i rysunki, których tematyka odnosi się także do wspomnianych sprzętów audio. Prace Piotra Rymki można odnaleźć w kolekcji Galerii ArtBrut we Wrocławiu. Jego prace brały udział m.in. w Projekcie Antidotum na Przeglądzie Sztuki Survival 12 – Miasto Stan Zapalny we Wrocławiu w 2014 roku. Wraz z Pracownią i Galerią ArtBrut artysta został laureatem nagrody WARTO Gazety Wyborczej / Wrocław w dziedzinie Sztuki wizualne w 2013 roku.