PAWEŁ ANDRZEJAK

Urodzony w 1970 roku. Mieszka wraz z bratem w Hostelu „Koniczynka”. Rysuje w domu a od dwóch lat działa także w Galerii „tak”. Tworzy doskonałe, precyzyjne rysunki, wykreślane cienkopisem i ołówkiem. Powstają wykresy architektoniczne budynków, placów, miast.

WOJTEK ANDRZEJAK

Urodzony w 1970 roku. Mieszka wraz z bratem w „Koniczynka. Rysuje w domu a od dwóch lat działa także w Galerii „tak”. Tworzy doskonałe, precyzyjne rysunki, wykreślane cienkopisem i ołówkiem.
Głównym tematem prac są pociągi, tramwaje, autobusy, ciężarówki, statki. Puzzle i filmy, a zwłaszcza horrory są ich ulubiona forma spędzania wolnego czasu.

DARIA BRAMBOR

Urodzona w 1990 roku. Mieszka z rodziną w Poznaniu. W Warsztatach Terapii Zajęciowej „Krzemień” tworzy od 2011 roku. Ukończyła Liceum Ogólnokształcące w Poznaniu. Posiada doskonałą pamięć.
Jej prace to połączenie abstrakcyjnych form ze znakami, liczbami i tekstem.

PRZEMEK CZUBEK

Urodzony w 1975 roku. Tworzy w Pracowni Ceramicznej i Pracowni Rozwoju Artystycznego, w Warsztatach Terapii Zajęciowej „Krzemień”. Ma instynktowne wyczucie koloru i formy. Rozrysowuje kredkami i pisakami abstrakcyjne, barwne formy, zawieszone w bieli tła.

WŁADYSŁAW GRYGNY

Władysław Grygny urodził się w Nieledwi w 1936 roku. Wyjechał na Śląsk i podjął pracę w kopalni „Kleofas” w Katowicach. Ukończył Technikum Górnicze i pracował na stanowisku technik-elektryk. Rozpoczął studia na Akademii Ekonomicznej w Katowicach, jednak nie skończył ich. Interesował się fotografią. Przez jakiś czas podróżował ze znanymi zespołami muzycznymi: “Niebiesko Czarni”, “Trubadurzy”, współpracując z nimi jako akustyk i dokumentując fotograficznie występy. Założył rodzinę, ma dwóch synów. Choroba psychiczna przyczyniła się do rozpadu rodziny. Od rozwodu prowadzi samotny tryb życia. Władysław Grygny nadal mieszka w Chorzowie, utrzymując się z emerytury, całkowicie oddany tworzeniu. Nieznane są prace sprzed 1976 roku, wiadomo jednak, że Grygny tworzył już przed tym rokiem. Od lat 80-tych XX wieku zaczął przywozić swoje prace do Muzeum Etnograficznego w Krakowie. Pozostawia pliki obrazów, dołączając do nich bilet kolejowy z Chorzowa do Krakowa. Nie podejmuje rozmowy z pracownikami muzeum i odchodzi. Kilku kilometrową odległość od krakowskiego dworca kolejowego do muzeum przebywa pieszo, dźwigając ważące nieraz kilkanaście kilogramów pakunki. Grygny zapisuje myśli w formie listów, które przybierają formę komentarza świata, gry słownej, czy rodzaj manifestu. Tekst często wpisany zostaje w kształt ludzkiej głowy. Tworzy listy- collage, w które wkomponowuje elementy znalezione, fragmenty kopert, starych papierów. Ciekawe miejsce w twórczości Grygnego zajmują także zapisy kosmiczne. Jako podkłady do swoich tekstów stosuje papier nutowy, milimetrowy, kalkę czy kartki papieru z notesu. Co istotne każdy z listów opatrzony jest naklejonym znaczkiem skarbowym i przybitą pieczątką na poczcie.

MARIUSZ JÓZEFIAK

Od 2010 roku tworzy w Warsztatach Terapii Zajęciowej „Przylesie” w Poznaniu. Rysuje ołówkiem ekspresyjne prace, kreśląc kształty mocną, zdecydowaną kreską, powraca w nich ciągle do ulubionych motywów pociągów i dworców kolejowych. Mariusz Józefiak często „odprawia” swoje pociągi na dworcu kolejowym w Poznaniu. Śledzi ich trasy, godziny przyjazdu, odjazdu i nazwy.

MIKOŁAJ ŁAWNICZAK

Urodzony w 1977, mieszka z siostrą w Poznaniu.
Tworzy w Warsztatach Terapii Zajęciowej „Krzemień” od 2000 roku.
Główny motyw twórczości Ławniczaka to kobiety.
Pierwsze prace artysty powstały w glinie, były to syntetyczne ujęcia kobiet, przypominające figury starożytnych idoli. Zamiłowanie do kobiecych wizerunków, sprawiło, że artysta zaczął zbierać wycinki z gazet: przedstawienia modelek, wizerunki Matki Boskiej. Z czasem pojawiły się kolekcje fotografii Papieża Jana Pawła II, Chrystusa, pociągów, samolotów, samochodów. Zgromadzone elementy, posłużyły mu do realizacji konceptu mikro- kwadratów, które twórca łączy za pomocą taśmy klejącej, tworząc puzzle-kwadraty. Niekiedy w miejsce wycinków z gazet pojawiają się rysunki samego Ławniczaka. Puzzle funkcjonują jako samodzielne przedmioty-fetysze, w całości stanowiąc model systemu, pilnie strzeżony przez artystę. Najczęściej spoczywają w jego kieszeni, plecaku lub chowane są w zakątkach szaf i szuflad.
Artysta zezwala jednak na prezentację swoich prac, w ramach wystaw, w formie mapy wizerunków przyklejonych do ściany.
Czasami tworzy także doskonale oszczędne założenia urbanistyczne, często w dużych formatach, swobodnie oscylując pomiędzy mikro i makro systemem swoich prac.
Synteza formy i taśma klejąca, ulubione medium artysty, pozostają niezłomnymi elementem „systemu” Ławniczaka.

JUSTYNA MATYSIAK

Urodzona w 1979 roku w Poznaniu. Mieszka z rodziną w Przeźmierowie, koło Poznania.
Od wielu lat związana jest z Warsztatem Terapii Zajęciowej „Krzemień” oraz z Galerią „tak”, która wytypowała jej prace na Triennale INSITA w Słowackiej Galerii Narodowej w Bratysławie, gdzie artystka zdobyła Grand Prix Insita 2007.
Justyna Matysiak zaczęła tworzyć ołówkiem, z czasem okazało się, że jej ulubionym narzędziem malarskim jest cienkopis Stabilo. Początkowo stosowała zawężoną gamę kolorystyczną, ograniczoną do beżu, brązu, czerni, zieleni, tworząc architektoniczne i animalistyczne rysunki.
Stopniowo w centrum jej zainteresowań pojawiła się kobieta – Justyna Matysiak, wraz ze wszystkimi jej pragnieniami i marzeniami. Pierwsze tego typu prace powstały w Galerii „tak”, gdzie artystka także tworzy, od 2008 roku.
Te kobiece fantazje, marzenia o miłości i ślubie, artystka zaczęła rozwijać w swoich kolejnych obrazach, pełnych kobiet, mężczyzn, ubranych w stroje Haute Couture. Prezentują one ferię barw i całkowitą wolność słowa. Prace Matysiak poruszają tematykę seksualnego tabu i stanowią jednocześnie rodzaj performatywnego tekstu, który przybiera formę komentarza przedstawianej sceny. Monolog przeradza się często w dialog, dokonując transgresji podmiotu.

IWONA MYSERA

Urodzona w 1983 roku. Mieszka wraz z rodziną w Płocku. Tworzy zapisy, w sobie tylko znanym języku, na pojedynczych kartkach papieru, w notesach, czasami w książkach. Dopowiedź tekstów stanowi często system liczbowy złożony z liczb pierwszych, grupowany w rozrysowanych tabelach.
Ta konfiguracja uporządkowanych liczb i przynależnych im pól jest powtarzana dosyć często.
Bywa, że komponentem notesów stają się wycinane z gazet fotografie idoli, aktorów z seriali telewizyjnych, piosenkarzy. Wklejone w notes wycinki czasami zostają z niego wyrwane, pozostawiając ślad. Jest to prawdopodobnie usunięcie obiektu z przestrzeni własnych zainteresowań i własnej świadomości. Większość swoich sekretnych prac Mysera wyrzuca do kosza na śmieci. Prace mają dla niej wartość jedynie bezpośredniego aktu, dokumentu, który ją całkowicie obezwładnia, stanowiąc zapis najintymniejszych myśli. Z tego też powodu jest pieczołowicie strzeżony przed okiem intruza. Mysera układa swój system kolejno: pozyskanie materiałów, organizacja przestrzeni kartki i zniszczenie, które jest niezbędnym elementem jej działań i zatarciem własnego śladu.

EWA SIKORSKA

Urodzona w 1978 roku. Od wielu lat związana z Warsztatem Terapii Zajęciowej „Krzemień”. Od jakiegoś czasu tworzy nawarstwione prace w kształcie okręgów. Transowe użycie długopisu powoduje przetarcia podłoża.

MARIUSZ SZTUBA

Urodzony w 1975 roku. Od wielu lat tworzy w Warsztatach Terapii Zajęciowej „Przylesie” w Poznaniu. Punktem wyjścia dla Mariusz Sztuby są głównie encyklopedie, z których czerpie inspiracje. Tworzy na kalkach i papierze. Mariusz nie pisze lecz kalkuje pismo, układając litery jak drukarz. Interesują go postacie historyczne, sceny walk, kontynenty, kraje, miasta a także samoloty. Odwzorowanie, powtarzalność form są bardzo istotne w twórczości Mariusza Sztuby.

MAGDA ZIELAZNA

Urodzona w 1980 roku. Mieszka z mamą w Poznaniu. W Warsztatach Terapii Zajęciowej „Krzemień” tworzy od 2000 roku. Od 2011 roku rysuje tuszem i ołówkami owady, płazy, gady i ptaki.

HENRYK ŻARSKI

Henryk Żarski urodził się 22 kwietnia 1944 w Jabelwaren w Niemczech, dokąd zostali zesłani jego rodzice podczas II Wojny Światowej. Do Polski przybył w 1947 roku i od tego czasu zawsze przebywał w placówkach opiekuńczych. Obecnie mieszka w Domu Pomocy Społecznej w Bojanowie.
Zaczął malować w wieku 45 lat. Posługuje się głównie temperami i akrylami na papierze i płótnie. Malowanie sprawiło, że zaczął mówić, uważany był do tej pory za osobę głuchoniemą. Jego prace znajdują się w L'Art Brut Collection w Lozannie, w Galerii Henrego Boxera w Londynie, w kolekcji Oto ja" w Płocku, w Creation Franche Museum w Begles/Bordeaux we Francji, w Muzeum Śląskim w Katowicach, w Galerii L'Art Naif w Krakowie i wielu innych europejskich kolekcjach.