BASIA BAŃDA

urodzona w 1980 roku, mieszka i pracuje w Zielonej Górze, otrzymała nagrodę Arteonu w 2008 roku. Tworzy rysunki, obrazy, fotografie, obiekty.
W sobie tylko właściwy sposób, szalenie niezależny i odważny, opowiada o pragnącym ciele, o pożądaniu i tym co zwie się kobiecością /?/. Uprawia „słownictwo” na wszelkie sposoby. Pisze „bazgrząc”, nie licząc się z ortografią, często stosuje anagramy. Wyskrobuje, wyszywa słowa, tworzy tzw. sekrety. Stosuje quasi- dziennikowy „intymny zapis zewnętrzny”
W ramach projektu „Kochany Ptaku Kruku”, w Galerii „Oto ja”, w Płocku artystka wzięła udział w wystawie „Kochany Ptaku Króku”, która jest spotkaniem dwu indywidualności 1:1 - Basi Bańdy i Barbary Chęckiej.
Artystka brała udział w wystawie „Kobiety”, w Galerii „tak”, w 2008 roku.

BARBARA CHĘCKA

urodzona w 1938 roku, zmarła w 2001 roku, w 2000 roku otrzymała wyróżnienie na Ogólnopolskim Konkursie Malarskim im. T. Ociepki w Bydgoszczy oraz liczne wyróżnienia w konkursach „Oto ja” w Płocku/ 1996-2000/ . Większość życia spędziła w szpitalach psychiatrycznych i Domu Pomocy Społecznej w Zakrzewie, koło Płocka.
Przywołane listy, pisane do Jaśka Potockiego, artystka wrzucała do kosza na śmieci. Wszystkie wysyłała w ten sposób, teleportując myśl, pozwalając jej ulotnić się, przybrać materialną postać litery, słowa, by mogły zniknąć. Kosz stał się pojemnikiem na słowo, miłość, kochanka Jaśka. Jej teksty oscylują wokół enigmatycznej postaci Kruka, ujawniając transeksualizm języka.

MADGE GILL

urodzona w 1882 roku, zmarła w 1961 roku, artystka brytyjska, tworząca w Londynie, związana z nurtem spirytualizmu, uznana za czołową przedstawicielkę outsider art. / Roger Cardinal/. Dzieciństwo spędziła w przytułku dla sierot, pracowała jako pielęgniarka. Momentem granicznym w jej życiu stała się śmierć jednego z trzech synów oraz strata córki /dziewczynka urodziła się martwa/. W 1920 poczuła wpływ siły ”Myrninerest”, której sygnatura pojawia się regularnie na obrazach artystki, zaczęła pisać, rysować, wyszywać, malować tuszem na jedwabiu /role jedwabiu do 40 m długości/. Od 1922 przebywała w klinice. Charakterystyczne dla jej obrazów jest wpisanie twarzy kobiecej /symbol Myrinerrest? Alter ego? zmarłej córki?/ w skomplikowaną geometryczną przestrzeń tła.

MAŁGORZATA GUROWSKA

urodzona w 1977, mieszka i pracuje w Warszawie, zajmuje się plakatem, typografią, współpracuje m.in. z Fundacją Bęc Zmiana, Fundacją Sztuki Arteria, klubem Saturator, Galerią Studio i Galerią STGU. Jest laureatką m.in. Grand Prix Młodej Grafiki Polskiej w Krakowie, 5-tej edycji Festiwalu Plakatu w Krakowie, 20-te Biennale Plakatu Polskiego w Katowicach, Konkursu Projektowania Prasowego Chimera. Dla Wytwórni zaprojektowała część tekstów Tuwima.
Stworzony do wystawy „Kochany Ptaku Kruku” przez artystkę znak uaktywnia słowo Barbary Chęckiej. Oszczędna forma, kontrast czerni i bieli płaszczyzny podłoża ustanawia kruka na celowniku. Leitmotyw kruka osiągnięty został dzięki multiplikacji znaku. Figura ptaka? Męża? pozwoliła na zamianę słowa w znak a tym samym otwarcie pola łączącego materię słowa i obrazu. Dodatkowo Małgorzata Gurowska dokonała aktu typograficznego na liście „Kochany Ptaku Kruku” Basi Chęckiej.

ANNA KONIK

urodzona w 1974 roku, mieszka i pracuje w Warszawie i Berlinie. Artystka uzyskała liczne nagrody i stypendia zagraniczne. Uprawia fotografię, wideo, tworzy wideo instalacje.
Projekt „ Our Lady’s Forever” powstał w wyniku zetknięcia się artystki z dramatem napisanym przez mężczyznę chorego na schizofrenię. Utwór jest opowieścią o pragnieniu przemiany w osobę, którą darzy się uczuciem miłości. Film powstał w opuszczonym szpitalu psychiatrycznym Our Lady’s w Cork. Opowiada historię kobiety (A.) i mężczyzny (M.) poszukujących się nawzajem w pustych pomieszczeniach szpitala. Projekt Anny Konik, tak jak większość jej realizacji porusza kwestię osamotnienia, budując pamięć miejsca, jednostki, języka. Odnosi się do obszarów intymnych doznań człowieka, wykluczenia ze społeczności, które wyznacza choroba, samotność, czy odmienność. Dokonuje rejestracji tego co niejedoznaczne. Jak mówi artystka „szukam cienkiej granicy pomiędzy”.
Delikatna, wewnętrzna i poetycka forma filmu oparta na liście schizofrenika staje się punktem wyjścia dla słowa, zamienionego w głos. List pisany, list czytany, list odnaleziony, list jako koncepcja sztuki.
„Our Lady’s Forever”, Eugen Lend Gallery, Graz /Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa, 2007

JUSTYNA MATYSIAK

urodzona w 1979, związana z Poznaniem, tworzy w Warsztatach Terapii Zajęciowej „Krzemień” i w Galerii „tak”, mieszka w Przeźmierowie koło Poznania. Artystka została Nagrodzona Grand Prix Triennale Sztuki Naiwnej, Outsider Art i Art Brut Insita 2007 w Bratysławie.
W ostatnich pracach artystki /2009-2010/ pojawiło się słowo-intymne, opowiadające o potrzebie miłości i seksualności. Artystka w ciekawy sposób łączy rysunek z dopowiedzią słowną, które staje się niejako komentarzem dla przedstawianej sceny. Często wprowadza monolog, Przeistaczający się w dialog, dokonując transgresji języka i podmiotu.
Prace te były pokazywane na wystawie indywidualnej artystki „Będę lalką Barbi! Jestem! Ja! Justyna M!”, w Galerii „tak” od 20.05.-20.06.2010.

IWONA MYSERA

urodzona w 1983, mieszka w Płocku.
Pisze słowa-zaklęcia we własnym języku, który przybiera kształt języka przyjętego, formułując je w układzie liniowym. Jest to częsty zabieg u artystek art brut. Iwona Mysera pokazuje swoje teksty przez mgnienie oka, po czym natychmiast chowa je, bojąc się ujawnienia ich sensu. Nieczytelne dla odbiorców przyjętego języka są jedynie dekoracyjnym zygzakiem, podczas gdy dla artystki są sferą intymnych myśli, stanowiących rozpoznawalny dla niej zapis. Czasami dokonuje aktu połączenia tekstu z obrazem, dodając rysunek lub stosując collage /wklejając tzw. obrazki święte, postaci z gazet etc./ Co istotne, kartka papieru zostaje zawsze w pełni pochłonięta przez tekst. Kiedy artystka zapisze jedną, natychmiast sięga po następną, pozostając pod wpływem imperatywu zapisu przez większość dnia.

MAGDA STARSKA

urodzona w 1980 roku, mieszka w Poznaniu, związania z poznańską grupą „Penerstwo” i z Galerią Stereo.
Działa w obszarze instalacji /rzeźba, performance/ oraz w rysunku. W rysunku artystka wyróżnia typy wokół których oscyluje jej myśl. Rysunki, które są chwilą, zapisem nie cierpiącym zwłoki, „pozbawione ciśnienia by były ładne” jak mówi. Te, które są drogą do innej realizacji /np. instalacji/. Tzw. „rysunki myślące”, które pomagają myśleć, są szkicem, pisemnie i rysunkowo pomagają „ogarnąć projekt”. Te, w których tekst jest częścią rysunku i pobudza wyobraźnię. Słowo Starskiej to słowo-kłącze, obszar komunikacji myśli. Naturalne, dla którego spontaniczność staje się najlepszą metodą myślenia.
Artystka brała udział w wystawie „Mam lekko”, w Galerii „tak” w 2009 roku, poświeconej istocie przedmiotu w sztuce.

NINA WAŁASZEWSKA

mieszka w Płocku, otrzymała nagrodę specjalną im. Barbary Chęckiej
w 2007 roku, w ramach konkursu „Oto ja”.
W swoich pracach posługuje się zapisem słownym, często dobudowując znaczenie rysunkiem. Stosuje tautologie słowno-obrazowe, gdzie przedmiot i słowo, znaczą to samo, manewrując „miejscami” między sobą. Często także proste znaki przedmiotów /wśród nich naczynia, kwiaty, postaci etc./ obrastają niepokojącą aurą sfery intymnych wyobrażeń, zwierzeń, urojeń.

MARIA WNĘK

urodzona w 1922 roku, zmarła w 2005, związana z Nowym Sączem.
Obrazy Marii Wnęk, zdradzają „najście”, stanowiąc zapis niezwykłych wizji schizofrenicznych. Pole słowa bywa traktowane jako rewers bądź awers obrazu - artystka zawsze zaczynała akt twórczy od słowa. To ono stanowiło punkt wyjścia dla zaistnienia materii obrazu. Maria Wnęk opowiada w tekstach o swojej misji dziejowej, w której nawraca ludzkość na drogę pokoju, a także zapisuje swoje obsesyjne wizje gwałtu, odnosząc się zawsze do cielesności jako zagrożenia.
Od 25.03.- 05.05.2010 prace artystki było można zobaczyć na wystawie indywidualnej „Wnęk Maria, Nowy Sącz, skr.p.148”, w Galerii „tak”.