IWONA MYSERA + JAŚ SAJDAK + DAWID STERNA

Wystawa „Uwaga! Zarządzam pełne zanurzenie / Iwona Mysera + Jaś Sajdak + Dawid Sterna”, buduje trzy opowieści, które w ramach swojej wewnętrznej sieci współzależności, tworzą wątek tymczasowości, procesualności i efemeryki działań, wpisanej w figurę zniknięcia i nieskończonego.

Wystawa łączy budowle z piasku Jaśka Sajdaka, psychogeograficzne zapisy graficzne Dawida Sterna i enigmatyczne, intymne zapisy tekstowe artystki outsideder art – Iwony Mysery.
Abstrakcyjna litera „A”, otwiera pola tekstowe Iwony Mysery. Odpowiada jej strefa wolności kreta, wyznaczona przez wielość kropek, ujętych w równoleżnikowym i południkowym układzie Dawida Sterny.

Zapisy obojga artystów, połączone zostały z symbolicznymi budowlami, opartymi o strukturę  ziarna piasku, jako elementu nieskończonej całości; biorącego udział w tworzeniu odwiecznych,  irracjonalnych przestrzeni wyobraźni. Wszystkie one – litera „A”, kropka, ziarno piasku – organizują terytorium, zdradzając nieuchwytną obecność, efemeryczną, „latif” formę, subtelną grę między chaosem a porządkiem;  stając się niejako „ley lines”, magicznymi miejscami mocy, o których pisał Hakim Bey.
Artystów łączy poszukiwanie przestrzeni imaginacyjnych, geograficznych o potencjale pozwalającym przekształcać się  w strefy autonomiczne.

To poszukiwanie przestrzeni w czasie, otwarte na „proces”, związki z kosmosem organicznym i czasem kosmicznym. Poszukiwanie zdradzające nomadyzm psychiczny twórców. Iwona Mysera zapisuje zeszyty, kalendarze oparte o systemy cyfr, liczb i enigmatyczny tekst, którego treść jest znana  tylko jej samej. Do notorycznych działań artystki, wręcz obsesyjnych, należy niszczenie powstałych systemów. Krótkotrwała forma egzystencji zapisu Mysery bliska jest tymczasowej naturze budowli z piasku i naturze wiecznego dryfu kreta. Minimalityczne i konceptualne zapisy Dawida Sterna idą
w parze z abstrakcyjnymi mapami Mysery, tworząc siatki kartograficzne ukryte w kolejnych, jeszcze bardziej abstrakcyjnych mapach nieczytelnych znaków i słów. Prace Jaśka Sajdaka,  w kontekście wystawy spajającej wątki outsider art i sztuki głównego nurtu, stanowią odwołanie do Pałacu Idealnego Facteura Chevala. Są one świadectwem samoprzekształcającej się formy, będącej w wiecznym ruchu.

To historie o efemerycznym bycie, w które wpisana jest figura porządkowania chaosu i znikania. Znikania, zacierania śladu
i pozostawania w nieskończonym ruchu powrotu. To historie łączące słowo i piasek, bliskie magicznej „Księdze piasku”, gdzie „ani księga, ani piasek nie mają początku ni końca” a „określenie nieskończoności wymyka się jakimkolwiek cyfrom”.