filmy_gurMINI FESTIWAL  FIMOWY OUTSIDER ART

 11.11.-12.11. SOBOTA I NIEDZIELA W TAK-U

TRÓJKĄT BERMUDZKI / OUTSIDER ART / GALERIA TAK  / IX – XI. 2017

projekt współfinansowany ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych będących w dyspozycji Samorządu Województwa Wielkopolskiego

samorzad-wojewodztwa-wielkopolskiego_maly

SOBOTA  START 14:00 – 21:00
1. DIABEŁ I DANIEL JOHNSTON 14: 00- 15:50
2. PŁYTKI TOYNBIEE’EGO 16:00- 17:30
3. MARVENCOL 18:40 – 20 :00
4. CYBERPUNK 20: 00 – 21:00

NIEDZIELA  START 13.30 – 21.00
1. PRZEJAŻDŻKI WESLEYA WILLISA 13.30-14.40
2. CRUMB 15.00-17.00
3. W KRAINACH NIEREALNEGO. HENRY  DARGER  18.00-19.20.
4. VINTAGE TOMORROW   19.50.-21.00

SOBOTA

DIABEŁ I DANIEL JOHNSTON (The Devil and Daniel Johnston), reż. Jeff Feuerzeig, 2005, 110′

Daniel Johnston jest szeroko znany jako jeden z największych amerykańskich samouków muzycznych i plastycznych. Jego prace – zarówno dźwiękowe, jak i wizualne – są niezwykle surowe, a jednocześnie poruszające i wysoce oryginalne. Jest też znany jako artysta, który przez całe swoje życie musiał zmagać się z poważną chorobą psychiczną. Wszystko to zostało doskonale udokumentowane – już jako nastolatek Daniel Johnston zaczął nagrywać swoje życie na taśmach magnetofonowych i wideo. Na tysiącach kaset zarejestrował nie tylko swoje myśli, ale także sekretnie nagrał godziny rozmów z innymi.
Czerpiąc z tego bogatego materiału dokumentalnego, Jeff Feuerzeig nakręcił film, będący wyczerpującym i poruszającym portretem tego fascynującego artysty. To opowieść o tym, jak wyjątkowy talent i szaleństwo potrafią się uzupełniać i wzajemnie napędzać. Osobiste nagrania Johnstona, zapisy jego koncertów, świadectwa rodziny i znajomych oraz sama twórczość artysty składają się na tę pełną pasji i nie dającą się zapomnieć opowieść.

15 min przerwy

WSKRZESZANIE ZMARŁYCH. TAJEMNICA PŁYTEK TOYNBEE’EGO (Resurrect Dead: The Mystery of the Toynbee Tiles), reż. Jon Foy, 2011, 86′ 

W latach 80-tych na jezdniach i skrzyżowaniach wielu amerykańskich miast zaczęły pojawiać się zagadkowe inskrypcje, mówiące o wskrzeszaniu zmarłych. Większość osób w ogóle nie zwracała na nie uwagi, część uznała je za jakąś formę sztuki ulicznej, a część za swego rodzaju manifest niezidentyfikowanego szaleńca. Dla Justina Duerra jednak stały się obsesją – wciąż próbował odnaleźć odpowiedź na pytania co oznaczają i kto je tam umieścił. Przez wiele lat zbierał i analizował wszystkie wskazówki, które tajemnicza osoba umieszczała na tych inskrypcjach na ulicach największych miast Stanów Zjednoczonych i Ameryki Południowej.
Składając w całość elementy tej układanki w końcu odkrył, że prawda stojąca za powstaniem tych płytek jest o wiele bardziej dziwna, niesamowita i poruszająca, niż mógł to sobie wcześniej wyobrazić, kiedy zaczynał swoje śledztwo.

MARWENCOL (Marwencol), reż. Jeff Malmberg, 2010, 83′

8 marca 2000 roku Mark Hogancamp został zaatakowany przed barem przez pięciu mężczyzn, którzy pobili go niemal na śmierć. Po dziewięciu dniach w śpiączce i czterdziestu dniach w szpitalu został z niego wypisany ze stwierdzonym uszkodzeniem mózgu i prawie całkowitą amnezją na temat jego życia przed atakiem. Nie mając odpowiedniego ubezpieczenia i nie mogąc pozwolić sobie na finansowanie profesjonalnej terapii, Mark wynajduje swoją własną – rozpoczyna budowę zminiaturyzowanego belgijskiego miasteczka z czasów II wojny światowej, które zapełnia lalkami reprezentującymi siebie, swoich przyjaciół, a nawet tych, którzy go napadli. Konstruowanie budynków, przedmiotów i lalek oraz odgrywanie za ich pomocą przeróżnych scenek pomaga mu w odzyskaniu koordynacji ruchowej i wzrokowej, a przede wszystkim – pozwala mu sobie poradzić z psychicznymi ranami, które pozostawił w jego umyśle napad. Nazywa to miasto Marwencol – skrótem imion Mark, Wendy i Colleen. Kiedy Mark zaczyna dokumentować swoją makietę miasteczka za pomocą aparatu, jego zdjęcia zostają odkryte, opublikowane i wystawione w prestiżowej nowojorskiej galerii. Ale etykietka „sztuki”, która została przypięta do tych intensywnie osobistych dzieł, zmusza Marka do dokonania wyboru pomiędzy bezpieczeństwem jego fikcyjnego życia w Marwencol a prawdziwym światem, którego stara się unikać od momentu ataku.

CYBERPUNK (Cyberpunk), reż. Marianne Trench, 1990, 60′

„Cyberpunk” to wystylizowany dokument na temat ruchu cyberpunka. Jego znani przedstawiciele, William Gibson, autor klasycznej cyberpunkowej powieści „Neuromancer” i Timothy Leary, słynny adwokat środków psychodelicznych, dzielą się z widzami swoimi przemyśleniami na temat przyszłości społeczeństwa i technologii oraz omawiają całą cyberpunkową ideę i estetykę.

NIEDZIELA

RADOSNE PRZEJAŻDŻKI WESLEYA WILLISA (Wesley Willis’s Joyrides), reż. Chris Bagley, 2008, 77′

Największymi marzeniami Wesleya Willisa było zostanie gwiazdą rocka i słynnym artystą. Niestety, wyglądało na to, cały wszechświat przeciwstawił się tym marzeniom – Wesley pochodził z patologicznej rodziny, cierpiał na schizofrenię paranoidalną, sporą część swojego życia żył jako bezdomny i zmagał się z białaczką, która w końcu stała się przyczyną jego śmierci w 2003 roku. To wszystko jednak wcale nie przeszkodziło Wesleyowi – stał się dokładnie tym, kim chciał. Jego prace graficzne, a głównie jego wykonywane za pomocą markerów panoramy jego rodzinnego Chicago, doczekały się nawet naukowych omówień na uniwersytetach ze względu na stosowaną przez niego niezwykłą perspektywę i wręcz niezwykłe bogactwo faktograficznych szczegółów. Tak samo z muzyką – jego pełna dyskografia liczy sobie ponad 50 albumów, grał koncerty na całym świecie i został doceniony przez naprawdę ważne osoby w muzycznym biznesie – między innymi przez Jello Biafrę, założyciela Dead Kennedys, który stał się wydawcą jego płyt. Jego utwory miały kilka wymiarów – od prześmiewczej wizji współczesnego świata, poprzez żartobliwe piosenki o zwierzętach czy słynnych zespołach muzycznych, aż po niezwykle poważny zapis walki z wewnętrznymi demonami schizofrenii, które nie pozwalały mu normalnie funkcjonować.
Film „Radosne przejażdżki Wesleya Willisa” to nie tylko dogłębny, fascynujący i poruszający portret tej postaci, od samego dzieciństwa aż po moment jego śmierci – to też opowieść o tym, jak sztuka i muzyka stają się medium psychologicznej ucieczki przed wieloma problemami i ciężkim życiem.

CRUMB (Crumb), reż. Terry Zwigoff, 1994, 119′

Robert Crumb, ojciec undergroundowego komiksu, to postać nietuzinkowa – ważna nie tylko dla amerykańskiego świata powieści graficznych, ale też dla kontrkultury na innych kontynentach. Pionierska twórczość Crumba, uważanego za geniusza komiksu, uruchomiła prawdziwą lawinę przemian w amerykańskim i światowym komiksie. Wyłaniająca się z jego komiksów wizja społeczeństwa – składającego się z zagubionych i bezsilnych frustratów – okazała się bardzo bliska wielu twórcom i czytelnikom. Natychmiast pojawiła się grupa autorów czerpiąca całymi garściami zarówno z tematyki jak i konwencji wymyślonej przez Crumba. W ten sposób powstało zjawisko komiksowego undergroundu, które z kolei okazało się pierwszym etapem „dojrzewania komiksu” do podejmowania poważnych, trudnych tematów.
Film „Crumb”, uznany za jeden z najważniejszych dokumentów o sztuce, to podróż do podświadomości tego artysty, którą odrywa przed widzami on sam, jego najbliżsi i – przede wszystkim – jego twórczość.

W KRAINACH NIEREALNEGO (In the Realms of the Unreal), reż. Jessica Yu, 2004, 81′

Henry Darger był introwertycznym samotnikiem, z niewielką ilością znajomych, który spędził dzieciństwo w ośrodku dla chorych psychicznie i umarł w przytułku dla ubogich. Za dnia, przez 50 lat pracował jako dozorca w szpitalu, ale nocami, w wynajętej kawalerce, tworzył wyimaginowany, jednocześnie pełen piękna i okrucieństwa wszechświat, który przelewał na kartki papieru. Dopiero po jego śmierci w 1973 roku zostało odkryte w jego pokoju dzieło, nad którym pracował całe życie – bogato ilustrowaną, mającą ponad 15 tysięcy stron epopeję „Historia Dziewcząt Vivian, znana również jako Krainy Nierealnego, czyli rzecz o glandeko-angeliniańskiej burzy wojennej, spowodowanej buntem zniewolonych dzieci”, opowiadającą o dziecięcych wojowniczkach, które walczyły ze złym, męskim imperium. Darger, obecnie posiadający statu ikony art brut, w swoich ilustracjach (mających czasem kilka metrów długości) łączył wiele elementów i technik malarskich: od komiksu, poprzez gazetowe kalkowanie i kolażu, aż po akwarele – i dlatego współcześnie mówi się o nim niejako o proroku postmodernistycznego, eklektycznego malarstwa. W „W Krainach Nierealnego” reżyserka Jessica Yu przybliża postać i dzieło tego niezwykłego artysty. W filmie tym prace Dargera ożywają dzięki animacji i połączone są z elementami klasycznego dokumentu – tak powstał zajmujący obraz, który jest dogłębną eksploracją dziwnego, wewnętrznego życia jednego z najważniejszych amerykańskich artystów XX wieku.

ZABYTKOWE JUTRA (Vintage Tomorrows), reż. Byrd McDonald, 2015, 70

„Zabytkowe jutra” badają korzenie estetyki steampunk, jej nagły rozwój i całe znaczenie kulturowe tego nurtu. Czy steampunk jest homogeniczną, uprzywilejowaną subkulturą czy też odrzuceniem technologii, która powstała w Dolinie Krzemowej? Na te pytania stara się odpowiedzieć ten dokument.

WSTĘP BEZPŁATNY

ZNAK – GOSIA GUROWSKA
MAŁGOŚ SZAEFER – KURATORKA PROJEKTU
RAFAŁ JĘCZMYK – KURATOR FILMOWY
KOORDYNACJA PROJEKTU PAULINA PIÓRKOWSKA